Een levenservaring die je openstelt voor de ander

“Vuurwerk”, een “explosie van emoties” … dit zijn de sterke en beeldende woorden die onze leerlingen hebben gekozen om hun gevoelens uit te drukken tijdens de laatste workshop, georganiseerd door Emilie Lemaire (VIA Don Bosco), na onze reis naar Benin. We geven graag een terugblik op een rijke en complete ervaring.

Uit onze “comfortzone” stappen om stereotypen te doorbreken

In eerste instantie zijn we met ‘Move with Africa’ begonnen met de overtuiging dat interculturele ontmoetingen het beste instrument zijn om de stereotypen te doorbreken. Stereotypen waarmee we als leerkracht regelmatig worden geconfronteerd. De leerlingen uit hun dagelijkse leven halen om over een andere cultuur te leren was een buitengewone kans voor een school als de onze, waar de leerlingen uit een landelijke omgeving komen die relatief beschermd is en vaak niet erg open staat voor de buitenwereld.

Om geconfronteerd te worden met het onbekende, om hun angst voor de ‘ander’ te overwinnen, om uit hun ‘comfortzone’ te komen, zoals wij dat graag zeggen. Trouw aan de waarden van openheid en dialoog die onze school hoog in het vaandel draagt, aarzelde onze directrice geen moment om ons te steunen in dit avontuur. Het was de eerste stap op weg naar succes, een essentieel ingrediënt om een dergelijk project tot een goed einde te brengen.

Een ervaring die hier begint: vorming en groepscohesie

Na selecties op basis van o.a. motivatie, namen 15 leerlingen van het 5e jaar uit alle richtingen deel aan het ‘Move’-traject. Tijdens een intens en divers traject konden de studenten hun vooropgezette ideeën in vraag stellen en hun kritische geest laten werken rond een brede waaier van thema’s: sociale ongelijkheden, toegang tot onderwijs, neokolonialisme, uitbuiting van hulpbronnen, enz.

Niet alleen de maandelijkse ‘WBE’-workshops (Wereldburgerschapseducatie), die één woensdag per maand worden georganiseerd, maar ook het gezamenlijke weekend, de fondsenwervingsactiviteiten en de vele informele momenten die worden gedeeld, hebben ervoor gezorgd dat de groep geleidelijk aan een kleine familie werd. De leerlingen zien samenwerken, respect hebben voor verschillen en zich verbinden over de studierichtingen heen, waren ook belangrijke levenslessen die ze hebben meegekregen. Ook dat zijn ingrediënten die nodig zijn om interculturele ontmoetingen mogelijk te maken.

Sterker terugkomen van een rijke en intense ervaring

Het voorbereidingstraject had de leerlingen heel wat bijgebracht waardoor ze met een gerust hart en enige kennis vertrokken naar Benin. Maar dat was zonder rekening te houden met de verrijkende en overweldigende reis die Emilie en Ida, onze WBE-coördinatoren bij VIA Don Bosco en Adafo (lokale partnerorganisatie), voor ons in petto hadden.

Er zijn twee hoogtepunten op de reis die ons in het bijzonder zijn bijgebleven. Ten eerste het bezoek aan de ‘Dantokpa’-markt, begeleid door opvoeders van het Don Bosco Centrum. Dit is de grootste markt in West-Afrika, tevens een plaats waar extreme armoede heerst, waardoor straatkinderen gedwongen worden om te overleven. Hun verhalen werpen een licht op de vele factoren die hen op straat houden. Een bezoek aan Ouidah, de stad van waaruit de slaven hun lange en onmenselijke reis naar Amerika begonnen, gaf ons inzicht in de wortels van het racisme van vandaag.

Het einde van een project, het begin van een verandering

Dit eenjarige project kwam tijdens de reis ten volle tot uiting. Twee weken in Benin lijken misschien niet veel. Toch was het een aanpassing voor de jongeren: duizend kansen om onze verschillen te waarderen, maar ook, en vooral, om ons bewust te worden van onze overeenkomsten.

De gesprekken na de reis worden gedreven door waarden als tolerantie en solidariteit. Hoewel deze ervaring een verlangen heeft gewekt om verder te gaan, zijn de leerlingen nog steeds zoekende als het gaat om concrete acties op poten zetten. Het is aan ons, als leerkrachten en ngo’s, om hen te blijven steunen bij het vinden van hun eigen manier om zich in te zetten voor een eerlijkere wereld. Het is aan ons, de leerkrachten en de ngo’s, om hen te blijven helpen hun eigen weg te vinden om zich in te zetten voor een rechtvaardiger wereld en om ervoor te zorgen dat de zaadjes die in de hoofden en harten van elk van hen worden gezaaid, morgen, over zes maanden of over een paar jaar ontkiemen …

De leerkrachten van het Institut Notre-Dame de Malmedy

Bron : La Libre (2023).